Poznańska scena artystyczna wspomina Jędrzeja Stępaka – artystę, którego wyobraźnia, talent oraz zapał pedagogiczny przez dekady wyznaczały kierunki rozwoju lokalnej sztuki i edukacji. Podczas niedawnego spotkania w ramach cyklu Sztuk-mistrze uczestnicy pochylili się nad albumem „Stępak Przestrzenie”, opublikowanym rok po śmierci twórcy. To był czas refleksji nad dokonaniami, które do dziś inspirują zarówno środowisko artystyczne, jak i kolejne generacje studentów.
źródła inspiracji i droga do mistrzostwa
Jędrzej Stępak już u progu kariery miał okazję pracować pod okiem wybitnych twórców – prof. Magdaleny Abakanowicz i prof. Waldemara Świerzego. Kształcenie w dwóch renomowanych poznańskich pracowniach umożliwiło mu zdobycie unikalnych umiejętności, które później stały się filarem jego artystycznej tożsamości. Po uzyskaniu dyplomu w 1978 roku Stępak związał się z CK Zamek, gdzie przez ponad czterdzieści lat prowadził Pracownię Gobelinu. W tej przestrzeni nie tylko rozwijał własny warsztat, ale także wprowadzał młodych adeptów sztuki w świat tkaniny i eksperymentu.
wiklina jako artystyczny znak rozpoznawczy
Choć Stępak miał w swoim dorobku różnorodne projekty, to właśnie wiklina stała się jego najbardziej rozpoznawalnym medium. Przełomowe aranżacje, takie jak projekt Polskiego Pawilonu na światowej wystawie EXPO 92 w Sewilli, pozwoliły pokazać światu potencjał naturalnych materiałów w sztuce współczesnej. W Nowym Tomyślu artysta stworzył „Kosz 2000” – monumentalne dzieło, które trafiło do Księgi Rekordów Guinnessa. Dzięki tym realizacjom Stępak udowodnił, że tradycyjne rzemiosło może stać się inspiracją dla nowoczesnych form wyrazu.
praca z młodzieżą i wpływ na edukację
Nie sposób przecenić roli, jaką Jędrzej Stępak odegrał w obszarze kształcenia przyszłych artystów. Od końca lat dziewięćdziesiątych był związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza, gdzie wykładał w Zakładzie Edukacji Artystycznej. Jego zaangażowanie w pracę dydaktyczną przekładało się na autentyczne relacje z uczniami i studentami – wielu z nich podkreśla, że to właśnie od Stępaka nauczyli się odwagi twórczej i szacunku dla procesu twórczego. Znacząca była również współpraca artysty z Fundacją Willow Art, która kontynuuje jego ideę popularyzowania sztuki i edukacji artystycznej.
trwała obecność w polskiej kulturze
Dziedzictwo Jędrzeja Stępaka wykracza daleko poza ramy pojedynczych dzieł. Pozostawił po sobie nie tylko oryginalne realizacje, takie jak Brama Trzeciego Tysiąclecia na Lednicy, której symbolika towarzyszyła tysiącom uczestników spotkań młodych, ale także wartości i wzorce, które żyją w społeczności artystycznej. Jego postawa zawodowa i otwartość na nowe idee sprawiły, że był autorytetem, do którego zwracano się nie tylko po poradę, ale i inspirację. Pamięć o Jędrzeju Stępaku to dziś fundament dla kolejnych pokoleń twórców i edukatorów.
Źródło: facebook.com/Biblioteka.Raczynskich