Po blisko dziesięcioleciu ciężkiej pracy, finalizację osiągnął proces modernizacji niezwykle istotnej części poznańskiej infrastruktury kanalizacyjnej, a mianowicie Kolektora Prawobrzeżnego I. To właśnie ten fragment systemu odpowiada za skuteczne odprowadzanie ścieków z wielu rejonów Poznania, ale także z kilku okolicznych gmin takich jak Suchy Las, Tarnowo Podgórne, Swarzędz, Luboń oraz pewne obszary Czerwonaka.
Modernizacyjne działania rozpoczęły się w 2015 roku i objęły obszar o łącznej długości ponad 10 kilometrów sieci kanalizacyjnej. Koszt całego przedsięwzięcia wyniósł ponad 72 miliony złotych, przy czym znaczna część kosztów została pokryta ze środków unijnych.
Dokonanie modernizacji Kolektora Prawobrzeżnego I było absolutną koniecznością ze względu na jego niewystarczający stan techniczny. Wybudowany w latach pięćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, kanał ten był przez lata narażony na różnego rodzaju uszkodzenia oraz procesy degradacyjne. W trakcie przeprowadzanych prac napotkano na wiele problemów takich jak poważne pęknięcia, rysy czy nagromadzenie osadów, które ograniczały przepływ ścieków i zagrażały wystąpieniu awarii. W skrajnych sytuacjach mogło dojść nawet do całkowitego zniszczenia kanału.
Realizacja tego ambitnego projektu niosła za sobą wiele wyzwań, wśród których znaczące miejsce zajmowała konieczność utrzymania ciągłości procesu odprowadzania ścieków podczas trwania remontu. Aby sprostać temu zadaniu, zastosowano innowacyjne technologie by-passowe umożliwiające przekierowanie ścieków do innych, aktywnych przewodów bez zakłócania funkcjonowania całej sieci. Działanie to miało kluczowe znaczenie dla zminimalizowania niedogodności dla mieszkańców.
Zakres przeprowadzanych prac modernizacyjnych obejmował również zastosowanie nowoczesnych technologii bezwykopowych. W zależności od stopnia zaawansowania uszkodzeń kolektora, użyto różnych metod naprawczych, w tym instalacji modułów rurowych (KMR) a także rękawów wykonanych z włókna szklanego nasączonych żywicą, które następnie utwardzano za pomocą światła UV lub gorącej wody. Dzięki zastosowaniu tych rozwiązań udało się zwiększyć przepływ ścieków oraz wydłużyć żywotność kanałów, przy minimalnym wpływie na codzienne życie mieszkańców miasta.