Święty Marcin jest postacią znaną i szanowaną w całym Poznaniu. Je się tutaj przepyszne rogale świętomarcińskie oraz hucznie obchodzi imieniny ulicy Święty Marcin. Tak znacząca postać nie może nie mieć swojej opowieści, którą mieszkańcy przekazują sobie z ust do ust. Zapraszamy do lektury legendy o Świętym Marcinie.
Legenda o Świętym Marcinie
Dawno, dawno temu, a jak dawno nikt już nie pamięta, w dalekich Węgrzech przyszedł na świat chłopiec. Mama i tata byli niezwykle szczęśliwi z powodu narodzin syna. Nadali mu imię Marcin. Chłopiec nie zdążył poznać rodzinnego kraju, bo wraz z familią przenieśli się do Włoch, gdzie wszedł w wiek młodzieńczy i dorósł.
Pewnego razu Marcin powoli zmierzał do domu. Dosiadał swojego konia i to potęgowało w nim uczucie zimna. Trwała bowiem bardzo sroga zima. Zziębnięty młodzieniec otrząsnął się z dreszczy i głębiej zatopił w swój ciepły i miły płaszcz.
Nagle na poboczu zauważył starca, który był o wiele gorszej sytuacji niż on. Resztki ubrań, które miał na sobie, nie mogły dawać żadnego ciepła. Marcin nie myślał długo. Natychmiast zeskoczył z konia i opatulił biedaka swoim płaszczem. Nie poskąpił mu tez pieniędzy na jedzenie i najpotrzebniejsze wydatki. Starzec był niezwykle wdzięczny i długo dziękował Marcinowi, który jednak był bardzo skromny i wiedział, że taka pomoc była jego obowiązkiem.
Właśnie to wydarzenie zapoczątkowało w Marcinie pociąg do kapłaństwa. Postanowił on, że w przyszłości zostanie duchownym i już zawsze będzie pomagać potrzebującym, w których mógł żyć sam Pan Jezus w przebraniu.
Jego marzenie się ziściło. Marcin została kapłanem i oddał się temu powołaniu całkowicie. Niestety jego spokój zakłóciła nominacja na biskupa, której Marcin się opierał. W obawie przed tą wieścią schował się w pomieszczeniu, gdzie mieszkały gęsi. Niestety ptactwo nie życzyło sobie tej wizyty i głośno dało wyraz swojemu niezadowoleniu.
Stąd właśnie wziął się jeden z atrybutów Marcina, czyli gąska, z która nie raz był malowany i rzeźbiony.